اندیمشک نوین: تمرکز نماینده ها در مرکز استان ها و بی توجهی به دغدغه های محلی مناطق کمتر برخوردار از دیگر پیامدهای این طرح است.
به گزارش اندیمشک نوین به نقل از رهیاب ؛ سر آغاز اولیه طرح استانی شدن انتخابات مجلس شورای اسلامی را باید در صحن مجلس های پنجم و ششم دانست. ماجرا در مجلس پنجم کلید خورد اما بی‌نتیجه ماند.
در دوره‌های بعد از آن نیز بی‌نتیجه بود. آخرین بار هم در مجلس هفتم این موضوع بررسی شد و اکنون در مجلس فعلی نیز به صورت جدی درحال پیگیری است.
سال ۸۶ نمایندگان مجلس، طرحی را تصویب کردند که بر مبنای آن انتخابات دوره هشتم مجلس به صورت آزمایشی در ۶ استان به صورت استانی برگزار شود اما توسط شورای نگهبان رد شد.
مجددا طرح استانی شدن انتخابات مجلس در مجلس نهم، آذرماه ۹۳ با امضای ۱۶۹ نماینده و البته با تغییرات تازه با ۱۳۳ رای موافق و ۶۴ رای مخالف به صورت یک فوریت به تصویب مجلس رسید اما شورای نگهبان این بار آن را از جهات مختلف مغایر با اصل سوم قانون اساسی ارزیابی کرده بود.
در مهرماه سال ۹۵ رهبر انقلاب، سیاست های کلی انتخابات را در ۱۸ بند ابلاغ کردند که شاید بتوان اولین ایراد اساسی به طرح استانی شدن انتخابات مجلس را مغایرت با بندهای ۱ و ۳ سیاست های ابلاغی رهبری مبنی بر عدالت اجتماعی در شناخت مردم از نامزدها و بهره مندی برابر همه داوطلبان در تبلیغات انتخاباتی از امکانات عمومی و دولتی کشور دانست.
از دیگر ایرادات طرح استانی شدن انتخابات مجلس شورای اسلامی می توان به بروز ازدیاد اختلافات محلی، قومی، مذهبی و قبیله ای در مناطق کوچکتر از تقسیمات کشوری دانست که اولین نتیجه آن قطع ارتباط نقاط محروم و دورافتاده حاشیه شهرها با مرکز استان دانست.
تمرکز نماینده ها در مرکز استان ها و بی توجهی به دغدغه های محلی مناطق کمتر برخوردار از دیگر پیامدهای این طرح است.
همچنین در صورت اجرای طرح استانی شدن انتخابات مجلس، به سبب تعیین کننده بودن آرای مراکز استانها به دلیل جمعیت بیشتر، نمایندگانی که به اهرم های قدرت متصل هستند وارد بهارستان خواهند شد و به همین دلیل رفته رفته نسبت مشارکت شهرهای کوچکتر در انتخابات کاهش پیدا می کند.
بنابراین باید دید که دلایل اصلی برای پیگیری چندین ساله این طرح علیرغم مغایرت ها با ابلاغیات رهبری و همچنین رد شدن دوباره آن در شورای نگهبان، از سوی نمایندگان فعلی چیست؟!
