چهارم آذر، سالروز طولانی‌ترین بمباران هوایی دشمن بعثی در اندیمشک است. در این روز رژیم بعثی عراق به مدت ۱ ساعت و ۴۵ دقیقه شهر را بمباران کرد. این اتفاق ناگوار، طولانی‌ترین بمباران تاریخ بعد از جنگ جهانی دوم لقب گرفته است.
سال‌ها است مردم اندیمشک برای ثبت این روز به نام روز مقاومت و پایداری اندیمشک تلاش و پیگیری می‌کنند. پیرو این تلاش‌ها، یکی از مصوبات شورای فرهنگ عمومی کشور در بهمن سال ۹۹ ثبت چهارم آذر در تقویم رسمی کشور به نام مقاومت مردم اندیمشک بود، این مصوبه در صورت تأیید نهایی در شورای عالی انقلاب فرهنگی، در تقویم رسمی کشور قابل درج بود، اما گویا این موضوع هنوز به تایید شورای عالی انقلاب فرهنگی نرسیده است.
متن زیر یادداشتی از عباس اسلامی‌پور، نویسنده و پژوهشگر دفاع مقدس است که به مناسبت فرا رسیدن سالروز بمباران هوایی اندیمشک تقدیم مخاطبان می‌شود:
شورای عالی انقلاب فرهنگی به عنوان عالی‌ترین نهاد سیاست‌گذاری در حوزه فرهنگ و رویدادهای تاریخی و فرهنگی کشور بیش از سه دهه است که از نام‌گذاری روز ۴ آذر سالروز «حماسه مقاومت مردم اندیمشک» در طولانی‌ترین هجوم هوایی دشمن بعثی در سال ۶۵ امتناع می‌ورزد.
در روز چهارم آذر ماه سال ۱۳۶۵ نیروی هوایی رژیم بعثی عراق با ۵۴ فروند هواپیما بیش از یک ساعت و سی دقیقه، ۴۰ نقطه از شهر مقاوم اندیمشک به ویژه ایستگاه و میدان راه آهن را بمباران کرد. این بمباران در ساعتی به وقوع پیوست که ایستگاه راه آهن مملو از رزمندگانی بود که در حال عزیمت به جبهه بوده و یا از جبهه بازگشته بودند. محیط ایستگاه بر اثر این بمباران وحشیانه، غرق در خون و مجروح شد.
آن روز شهر همه یک «چشم» شده بود و بر این داغ بزرگ می‌گریست، درختان خیابان منهتی به میدان راه‌آهن هر کدام جسدی را بر شاخه‌های خود داشتند زیرا موج راکت‌های اصابت شده بدن‌های مطهر رزمندگان و شهروندان اندیمشکی را قطعه قطعه کرده و هر کدام بر شاخه‌های درختی خودنمایی می‌کردند.
به گواه اسناد معتبر، این هجوم سعی در متلاشی کردن خط پشتیبانی از جنگ تحمیلی را داشت به گونه‌ای که ارتباط ریلی و جاده‌ای با جبهه‌های جنوبی و میانی قطع و در سالی که از سوی امام خمینی(ره) به عنوان سال پیروزی نام‌گذاری شده بود، رژیم بعثی هوشمندانه مهمترین نقاط امدادرسانی شهر در جنگ تحمیلی را مورد هدف قرار داد.
آری ۴ آذر تنها یک روز نیست، بلکه یک تاریخ است، تاریخی به بلندای حماسه مقاومت مردمی که چند روز بعد در تشییع ۷۲ شهید اندیمشکی و بیش از ۲۵۰ شهید رزمنده غیر اندیمشکی فریاد رسای «جنگ جنگ تا پیروزی» سر دادند.
غفلت از درج این واقعه مهم از سوی عالی‌ترین نهاد فرهنگی کشور، بی نصیب نمودن واقعه نگاری است و محروم ساختن تاریخ کشور از یک رویداد بزرگ که روح مقاومت و ایستادگی در آن موج می‌زند. براستی متولیان محترم فرهنگی برای این غفلت خود پاسخی دارند؟
ای کاش برای یک بار بفرمایند علت عدم ثبت روز ۴ آذر در تقویم کشور چیست؟ چرا نباید این حماسه مردمی و این روح ایستادگی مردم انقلابی و شهید پرور خطه خونرنگ اندیمشک در تقویم کشور جای داشته باشد؟