یک) جوکر خانوادگی گام اول را خوب برداشت و به‌ویژه از میانه قسمت نخست، ایده‌ها و اتفاقات جذاب زیادی برای خنداندن دارد. کاش قسمت‌های بعدی نیز چنین باشد؛ چون در هجوم خبرهای بد، کمترین حق ما مردم معمولی اندکی خنده و لحظه‌ای شادی است.
دو) نمی‌دانیم؛ شاید چند روز دیگر دلواپسان فریاد وااسفا سر دهند و بگویند جوکر را چه به اختلاط زن و مرد؟!
سه) احسان علیخانی در قسمت اول اشاره کرد که برای اجرایی کردن حضور مشترک خانم‌ها و آقایان، کار آسان نبود. قبلا هم گفته بود رقابت بانوان در مسابقه دست‌اندازهایی فراوان داشت. هرچند در نهایت مشخص شد نگرانی‌ها! بی‌اساس بوده است.
چهار) خوشحالیم که جوکر یک تابوی بیهوده دیگر را شکست؛ ناراحتیم که چرا سقف دلخوشی و آرزو و رضایت‌مان را این اندازه کوتاه کرده‌اند! کمی آن طرف‌تر غول‌های تکنولوژی و صنعت دور هم جمع می‌شوند؛ ستاره‌های فوتبال همچون رونالدو را جذب می‌کنند؛ با برگزاری جام جهانی قدرت‌شان را به رخ می‌کشند… ما هم وسط قطعی مدام برق و ساعت عجیب کاری مدارس و ادارات و فوران خبرهای ناخوشایند، شادیم که «آخ جون؛ بالاخره جوکر قاطی پاتی شد!» ما، یعنی مردم سرزمینی با تمدن، فرهنگ و ادب چندین هزارساله. یعنی ساکنان کشوری که میراث‌دار «شاهنامه» و «هفت‌پیکر» و آثار سترگ دیگر است؛ با آن داستان‌های عاشقانه، حماسی، عبرت‌آموز و با نقش‌آفرینی مردان و زنان کنار یکدیگر.
پنج) به امید زنده‌ایم!
